Zo begon het
Op de hoek van de Lagendijk en Kerkweg, nu de hoek van de Sint Jorisstraat en Verlengde Kerkweg tegenover lijstenmakerij van Wingerden, stond in vroeger jaren een boom. Bij deze boom verzamelde zich de oudere jeugd, het was een ontmoetingsplaats waar het dorpsnieuws en oorlogsnieuws van de eerste wereldoorlog werd uitgewisseld.

Nu was er tijdens die wereldoorlog en ook direct daarna weinig of niets te beleven in Ridderkerk. Zodoende werd hier onder die boom het idee geboren een koor op te richten.
Aan het woord, in 1979 bij het 60-jarig bestaan van het koor, was de toen 82-jarige heer van Golen die samen met zijn 80-jarige vrouw, deze oprichting heeft meegemaakt.
De eerste vergadering vond plaats in de Christelijke Lagere School aan de Kerkweg.
Na die eerste vergadering ging iedereen zijn of haar familie en kennissen af om die ook enthousiast te maken. Toen er ongeveer 30 leden waren is het koor gestart. Op de derde vergadering werd een bestuur gekozen. Koos van Beek werd voorzitter, hij was ook de stuwende kracht van de vereniging. Kees Lodder werd secretaris en Betje Nieuwstraten penningmeester.
Door middel van een advertentie werd een dirigent gevraagd, dit werd de heer P. van Leeuwen uit Rotterdam, een onderwijzer in Overschie. Gerepeteerd werd in de Christelijke Lagere School aan de Kerkweg, zonder piano of orgel. De dirigent gebruikte een stemvork om de toon aan te geven.
Betje Nieuwstraten, die coupeuse was, had samen met enige anderen zitting in de vaandelcommissie, want een vaandel hoorde er nu eenmaal bij.
Het koor groeide gestadig, maar al na drie maanden kwamen er strubbelingen.
Verschillende heren, waaronder ook de secretaris Kees Lodder, wilden toch liever een mannenkoor. Dat mannenkoor is er ook gekomen maar het heeft slechts een paar weken bestaan. We hadden met dit voorval wel veel leden verloren, ook moest er een nieuwe secretaris worden gekozen, dat werd ik toen vertelde de heer van Golen met toch wel een beetje trots in zijn stem.
In 1924 zijn de heer en mevrouw van Golen getrouwd, zij hadden inmiddels een winkel overgenomen waar zij het erg druk mee hadden, daarom ging mevrouw van Golen van het koor af. De heer van Golen heeft het nog een jaar langer volgehouden.
In die 5 en 6 jaar hebben we heel wat beleefd met het koor, gaat de heer van Golen verder.

Concoursen
Na een jaar hebben we ons laten inschrijven bij de Bond voor Zangverenigingen om aan concoursen te kunnen deelnemen. Kort daarna gingen we naar ons eerste concours in Kunstmin te Dordrecht. We hadden inmiddels 88 leden. Het eerste we moesten zingen was Zacht zingt de zee haar zangerig lied. '

Zo'n concours was voor ons een uitje, we stapten in Slikkerveer op de boot naar Dordrecht.
Onderweg waaide van een jong vrouwelijk lid haar hoed af en die dreef sierlijk weg op het water. We hebben toen onder elkaar geld opgehaald en in Dordrecht kon zij een nieuwe hoed kopen.
Op de terugweg naar de boot liepen we op straat te zingen, maar dat mocht niet van een agent, dat was verboden. Ophouden of een bekeuring. Ik was toen erg resoluut, vertelde de heer van Golen, en ik stelde voor om Wien Neerlands bloed in de aderen vloeit in te zetten en dat deden wij. Geef ons nu maar een bekeuring zei ik tegen die agent, maar dat deed hij toch maar niet.

Uitvoeringen
Elke winter werd er een uitvoering gegeven, maar wel heel anders dan tegenwoordig.
De eerste uitvoering was een succes. Er werd uiteraard veel gezongen door het koor.
Daartussendoor werd er door kleine groepjes gezongen bij een toepasselijk tableau (levend schilderij). Zo was er een tableau van een heel armoedig interieur waar een vrouw met haar dochter verdrietig bijeenzaten. Hierbij werd door een groepje het droevige lied van "de dronkaard" gezongen. Daarna was er een tableau van een gelukkig gezin dat in welstand leefde, en hier werd het lied van "de vrome" bij gezongen.
Je ziet dat het koor ook een opvoedende taak had.
Ook hebben we ook een uitvoering gegeven t.b.v. de Singelkerk die in 1920 was afgebrand. Er was een hulpkerk ingericht in een grote vlasschuur van de heer Kranendonk aan de Kerksingel. Daarin gaven wij een uitvoering, de opbrengst was erg groot, maar ik weet niet meer hoeveel het opgebracht heeft.

Wij als koor hopen dat de heer en mevrouw van Golen nog vele jaren samen mogen blijven en nog lang mogen genieten van hun herinneringen aan een tijd die zij als bijzonder prettig hebben ervaren.
Zij hebben, samen met anderen, het mogelijk gemaakt dat velen van ons nu van dit koor genieten en er veel vreugde aan beleven.

Uit een interview met de heer en mevrouw van Golen ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan (in 1979) van COV Ridderkerk voorheen Christelijk gemengd Ridderkerks zangkoor.